11 januari 2017

Lopen

Ik liep langs de Leie
met ferme tegenwind
en lichtjes bergop.

Mijn lijf protesteerde
met zware benen
en weinig zin.

Ik was geagiteerd,
merkte de wind
en bergop niet op.

Ik wandelde even
met lichte stap
en tegenzin.

Ik keek rond
en zag ganzen,
water en takken.

Ik vecht
sinds de couveuse
en al wat volgde.

Ik kies
moeilijke paden
en drukke bezigheden.

Ik kijk
te veel naar mezelf,
te weinig naar de tegenwind.

Ik wil
rusten en berusten,
stoppen met vechten.

Dat het eens lastig mag zijn,
adviseerde ze me.
Dat het ook eens lastig mag zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten