17 mei 2017

Eland

Ze huilde vannacht hartverscheurend.
Ik haastte me naar haar toe
en tilde haar uit bed.
Ik nam haar op schoot.
Haar voeten bengelden net boven de grond,
haar hoofd rustte op mijn schouder.
Haar lijf was warm en slap.

Ik dacht aan al die keren
dat ik 's nachts met haar op schoot zat.
Hoe ze als baby iedere nacht huilde
en op mijn schoot weer in slaap dommelde.
Ik herinnerde​ me hoe dat kleine lijfje voelde
en keek verbaasd naar haar lange benen.
Ze murmelde wat en zuchtte diep.

Ik legde haar terug in bed.
Ze krulde zich in een bolletje
en vroeg haar deken vast te maken.
Ik gaf haar een zoen en zei dat ik van haar hou.
Ze zei dat ik een eland mocht zijn.
Of misschien ook een konijntje.
Haar ogen vielen dicht, net als de mijne.