1 juli 2017

Column "Brommernis"

Boven de toekomstige keuken pronken enkele hoogtemeters blanke muur. Een grote nis met decoratieve inhoud krijgt de verantwoordelijkheid die wand op te fleuren.
Hij zag al gauw een oude brommer of motorfiets in de nis staan.
Ik herinnerde hem aan verscheidene filosofische gesprekken waarin we het hadden over onze gemeenschappelijke liefde voor de fiets.
Hij mijmerde over het bijzondere aspect van een brommer in de keuken.
Ik wees hem op het feit dat een oude fiets zeer decoratief kan zijn.
Hij had het over sentimentele jeugdervaringen en dat ik wist waar zijn interesse lag toen ik halsoverkop op hem verliefd werd.
Ik vroeg me af of ik de voorvechters van het feminisme in de steek liet, maar viel opnieuw als een blok voor zijn in testosteron omhulde overtuigingskracht.

Menig avonden wandelde hij door het brommeraanbod op de virtuele markt.
Ik zag titels als "garagevondst", "zeldzame uitvoering" en "1962". De ene brommer al roestiger dan de andere. Sommigen hadden papieren, anderen konden dan weer rijden.
Ik luisterde met een half oor naar brommerbijzonderheden en beperkte mijn commentaar tot de vraag of de kleur van de brommer bij de kleur van onze keukenstoelen zou passen.
Kwestie van het traditionele rollenpatroon alvast te bestendigen.

Ik hoorde bedragen die me deden denken aan de zetel die perfect zou passen in onze verbouwde woonkamer, maar waar geen budget voor was. Ik leerde dat een brommer in een deftige staat de helft van ons niet-bestaand zetelbudget bedraagt.
Ik informeerde langs mijn neus weg naar de oorspronkelijke prijs van onze toekomstige decoratieve inhoud. Die bleek beduidend lager te zijn dan een halve zetel. Vreemd hoe oude roestige brommers best wel veel waard zijn.
Wie weet welke garagevondsten wij nog staan hebben. Weg met het minimaliseren. Sparen die handel.
Ik las dat de "iconische Apple-1" geveild werd voor 110000 euro. De oorspronkelijke aankoopprijs was 595 euro.
Ik vroeg me af of ik misschien toch beter de feministische kaart getrokken had.

Hij introduceerde me in een tweede categorie: de brommer met nog wat werk aan. Die zou slechts een vierde van het niet-bestaand zetelbudget weghappen.
Hij overlegde met vrienden met kennis ter zake en selecteerde met een telefonische hulplijn een rode (en roeste) Honda.
Even riep hij mij om hulp, maar het bleek een vraag naar louter technische ondersteuning te zijn. Zo traditioneel zijn we dan weer niet. Ik doe de ICT-zaken bij ons thuis, dit even terzijde.
Toen de brommerdeal geklonken was, kreeg ik nog net een haastige foto voorgeschoteld. We waren op een financieel punt gekomen waarbij de match met onze groene stoelen van ondergeschikt belang was. Originele stukken, jaartal en het feit of de motor nog draaide, werden doorslaggevende factoren. Mannenzaken dus.
Een man werd opgetrommeld als compagnon om de brommer op te halen. Wist hij veel dat het om onze keukennis ging.

De brommer met nog wat werk aan staat er al. Nu míjn keuken nog. En drie vierde van een zetel.